Η οικονομική κρίση κρατά σε λογικά πλαίσια τις τιμές των έργων τέχνης, υποστηρίζει ο Πέτρος Βέργος.

Οι Ν. Εγγονόπουλος, Α. Ακριθάκης, Σ. Βασιλείου, Γ. Βακιρτζής, Γ. Γαΐτης, Γ. Τσαρούχης, Χ. Μπότσογλου, Σ. Σόρογκας, Δ. Κοκκινίδης, Α. Φασιανός, Ε. Σακαγιάν, Μ. Χάρος είναι ενδεικτικά μερικά από τα ονόματα που περιλαμβάνονται στον κατάλογο της δημοπρασίας.

Σε δύσκολες εποχές πολλοί αντιμετωπίζουν την τέχνη ως επένδυση. Μήπως όμως η οικονομική κρίση επέφερε limit down στο χρηματιστήριο των εικαστικών ;

Ο κ. Βέργος τονίζει: «Δεδομένου του γενικότερου αρνητικού κλίματος, η αγορά έργων τέχνης κράτησε καλύτερα σε σχέση με άλλους τομείς της οικονομίας, απλώς δεν υπάρχουν πλέον "φούσκες". Τα τρελά χτυπήματα που είχαμε συνηθίσει στις δημοπρασίες τα τελευταία χρόνια, τα οποία συχνά ήταν δέκα φορές πάνω από την αρχική εκτίμηση, έχουν τελειώσει. Παλιά σε μια δημοπρασία θα είχα ενδεχομένως και δέκα έργα των 10.000 ευρώ που θα έφταναν τις 18.000 ευρώ. Τώρα, με τιμή εκκίνησης τα 2000 ευρώ τα έργα θα κινηθούν κατά μέσο όρο ως τις 3.000-4.000 ευρώ. Αυτό το φαινόμενο είναι πανευρωπαϊκό. Αντίθετα στην Αμερική άρχισαν να παρουσιάζονται πάλι κάποιες υπερβολές, με πιο πρόσφατο παράδειγμα ένα έργο του Άντι Γουόρχολ που η τιμή του εκτινάχθηκε στα 43,8 εκατομμύρια δολάρια». Επρόκειτο για μια σπάνια μεταξοτυπία του Γουόρχολ με τίτλο «200 One dollar Bills», την οποία αγόρασε το Νοέμβριο ανώνυμος συλλέκτης σε δημοπρασία των Sotheby’s.

«Φαίνεται ότι τουλάχιστον στην Αμερική υπάρχει ακόμη πληθώρα χρημάτων ώστε να κάνει κάποιος το κέφι του. Στην Ευρώπη οι τιμές είναι συγκρατημένες και θα έλεγα ότι διανύουμε μια φιλική προς τον αγοραστή περίοδο», σχολιάζει ο κ. Βέργος.

Το κοινό των δημοπρασιών παραμένει το ίδιο εδώ και χρόνια: αποτελείται κυρίως από επιχειρηματίες μέσης ηλικίας. Αντίθετα οι προτιμήσεις έχουν μεταβληθεί και υπάρχει στροφή προς τους σύγχρονους ζωγράφους. «Φεύγει μια γενιά αγοραστών και εισέρχεται μια άλλη, με διαφορετική αισθητική και προτιμήσεις. Οι τιμές των σύγχρονων, καταξιωμένων ζωγράφων συχνά πλησιάζουν τις τιμές έργων του 19ου αιώνα. Ανάλογες διαφοροποιήσεις παρατηρούνται και στην αγορά σπάνιων βιβλίων. Κάποτε οι συλλέκτες ενδιαφέρονταν περισσότερο για τις εκδόσεις του Διαφωτισμού. Τώρα όμως, όταν βγάλω σε δημοπρασία ένα σπάνιο βιβλίο του Ρήγα Φεραίου, υπάρχουν μόνο δύο-τρεις αγοραστές. Αντίθετα σε μια συλλεκτική έκδοση του Σεφέρη θα σηκωθούν δέκα χέρια. Η αίσθησή μου είναι ότι όσο εξελίσσονται τα πράγματα, τα κλασικά έργα θα μείνουν για λιγότερους ανθρώπους», καταλήγει ο κ. Βέργος.