4/08/2012

Ποτέ πια «αυριανισμός»! ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΟΔΩΡΗ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟ Τις μαύρες μέρες ενός επικοινωνιακού φαινομένου που σημάδεψε κοινωνία και ΜΜΕ «ζωντανεύει», μεταξύ άλλων, η νέα βιογραφία του Αλέξανδρου Ιόλα. Ποτέ πια «αυριανισμός»! «Θα βοηθήσω όσο μπορώ, το υπόσχομαι... δεν μπορώ όμως να βγω μπροστά, είναι βλέπετε και η “Αυριανή”...». Έτσι είχε απαντήσει η Μελίνα Μερκούρη σε μια πρωτοβουλία ανθρώπων -ανάμεσά τους η Πάολα, ο Αλέξης Μπίστικας και ο υπογράφων- που την είχαμε επισκεφτεί στο υπουργείο Πολιτισμού, ζητώντας τη συνδρομή της για την αποφυλάκιση του ισοβίτη Χρήστου Ρούσσου (1985). Τότε ήταν που, παρότι παιδαρέλι ακόμη, συνειδητοποίησα τη δύναμη του φαινομένου «αυριανισμός». Είχαμε άπαντες σοκαριστεί: αν μια ολόκληρη Μελίνα «φοβάται» μια γάμα διαλογής φυλλάδα, τότε τα πράγματα δεν είναι καθόλου αστεία! Δεν ήταν, βέβαια. Ήταν η εποχή που το έντυπο αυτό ανοσιούργημα μεσουρανούσε, πουλώντας εκατοντάδες χιλιάδες φύλλα ημερησίως και αναδεικνυόμενο σε εργαλείο ελέγχου και χειραγώγησης της κοινής γνώμης. Εκφράζοντας ένα ιδιότυπο είδος λαϊκίστικου σοσιαλφασισμού, μια «πράσινη» Ιερά Εξέταση, ακύρωνε ό,τι πραγματικά προοδευτικό υπήρχε στο τότε ΠΑΣΟΚ. Άλλωστε, μέχρι και το κόμμα που υποτίθεται πως υποστήριζε αδυνατούσε, πλέον, να την ελέγξει. Αυτά αναθυμόμουν, ξεφυλλίζοντας την ολοκαίνουργια έκδοση Αλέξανδρου Ιόλα, Η ζωή μου (Νίκος Σταθούλης, Οδός Πανός), όπου γίνεται ειδική μνεία στα χυδαία, εμετικά δημοσιεύματα της «Αυριανής» εναντίον του μεγάλου συλλέκτη, τον οποίο ανεβοκατέβαζε σάπιο, πόρνο, παιδεραστή, αρχαιοκάπηλο κ.λπ. (συμπληρώνεις κατά βούληση). Μιλάμε για ενορχηστρωμένες επιθέσεις ετών, πολλές από επώνυμους, σήμερα, δημοσιογράφους που τον καταρράκωσαν ηθικά, συμβάλλοντας στην τελική του πτώση. Αμέσως επόμενος στόχος ήταν ο Μάνος Χατζιδάκις. Ούτε καν εκείνον δεν σεβάστηκαν. «Χαμερπής», «αρχικίναιδος», «διαφθορέας ανηλίκων», «σκουληκιασμένο τομάρι», ήταν μερικοί μόνο από τους χαρακτηρισμούς. Εκείνος, βέβαια, δεν καταλάβαινε από τέτοια και ξεκίνησε «ανένδοτο» εναντίον αυτού του «βρομερού βόθρου που πρέπει να κλείσει». Μόνος, με πολύ προσωπικό κόστος. Δεν του πέρασε, όμως, του Κουρή. Μπορεί η «Αυριανή» να μην είναι πια υπολογίσιμη δύναμη, όμως η εφιαλτική κληρονομιά του «αυριανισμού» διαχύθηκε, έκτοτε, στην ελληνική κοινωνία και στα ΜΜΕ και στην ομοφοβική εκδοχή της. Ξεφυτρώνουν ακόμα εδώ κι εκεί δημοσιεύματα ή δηλώσεις σε παρόμοια γλώσσα και πνεύμα, με το ίδιο θράσος, το ίδιο ακαταλόγιστο, εφόσον η κουλτούρα και η νομοθεσία μας επιμένουν να μη σέβονται τη διαφορετικότητα. Ζούμε ζόρικους καιρούς που ευνοούν δημαγωγίες, κυνήγια μαγισσών και αναζητήσεις αποδιοπομπαίων τράγων. Ας φροντίσουμε να μην αναβιώσουν ποτέ και πουθενά τέτοια φαιόχρωμα, ανθρωποφαγικά φαινόμενα και καταστάσεις.